عوامل پیش بینی کننده تراکئوستومی در جراحی قلب باز

وجود بیماران نیازمند به تنفس مکانیکی طولانی مدت در بخش های مراقبت ویژه در جراحی قلب ناشایع نبوده و بسیاری از آنها نیاز به تراکئوستومی دارند. مطالعات نشان داده اند که تنفس مکانیکی طولانی مدت همراه با تراکئوستومی با افزایش مرگ و میر بیمارستانی به ویژه در بیماران جراحی قلب همراه بوده است. این مطالعه برای پیش بینی عوامل خطرساز و پیش بینی کننده تراکئوستومی در جراحی قلب باز طراحی شده است.در این مطالعه 27 بیمار که تحت تراکئوستومی قرار گرفته را با بقیه بیماران (93 بیمار) که دچار نارسایی تنفسی بودند (ولی بدون تراکئوستومی) مقایسه شده و با تست های x2 و T-test، وارد مقایسه شدند. متغیرهای باP کمتر از 0.1، وارد مدل رگرسیون لجستیک چند متغیره شده و P کمتر از0.05معنی دار تلقی شد.از 120 بیمار بال نارسایی تنفسی که در بین 1000 بیمار جراحی قلب باز مشاهده شدند، 93 بیمار به طور موفقیت آمیزی از دستگاه تنفس مصنوعی جدا شدند و 27 بیمار به علت ادامه نارسایی تنفسی تراکئوستومی شدند و از بین این بیماران 21 نفر سرانجام از دستگاه جدا شده و 6 نفر با تراکئوستومی فوت کردند. آمار مرگ به طور کلی در گروه دارای نارسایی تنفسی 5% و در بین گروه تراکئوستومی 22.2% بود. تفاوت مهم آماری از نظر متغیرهای تنفسی مثل Po2 ، pco2 بین دو گروه مشاهده شد (p<0.05) ولی از نظر متغیرهایی همچون اجکشن فراکنش، دیابت، خون ریزی پس از عمل، هیپرکلسترولمی و مصرف سیگار یا تریاک با هم تفاوتی نداشتند (p>0.05). از نظر متغیرهایی مثل نارسایی قلب، زمان پمپ، مصرف اینوتروپ در زمان پس از عمل، فشار خون، بیماری انسدادی مزمن ریوی، عوارض ریوی، عفونت و مصرف نیتورگلیسیرین و نیپراید تفاوت مهمی با هم داشتند (p<0.05).بیماران نیازمند به تنفس مصنوعی طولانی مدت، در معرض عوارض زیادی مثل عفونت و زخم تراشه و سایر عوارض می باشند. بنابراین تشخیص و پیش بینی عوامل خطر ساز تنفسی مکانیکی طولانی مدت که منجر به تراکئوستومی می شوند، ما را در درمان و جلوگیری از بروز آنها و عوارض لوله تراشه و تراکئوستومی طولانی مدت یاری خواهند کرد.